Natuurlijk wil hij de wereld verbeteren. Best wel. Maar ja, dan zal hij die wereld eerst even beter moeten begrijpen. En dat is lastig, want meestal leeft Pieter Jouke in zijn eigen wereld. In een hoofd dat bol staat van de gedachten. Van de hersenactiviteiten. De gedachtespinsels. Continu vallen hem dingen op. Schieten hem ideeën te binnen. Slaat zijn fantasie op hol. Zijn associaties zijn geestig en vindingrijk.
Zijn brein kookt over van de overpeinzingen. In Gloeiende Plaat spuit alles eruit. Pieter Jouke kan een aardig potje rennen, maar zijn hoofd slaat nog hollender op hol. Dat was al te zien in De Staat van Verwarring. In Padoem Patsss, de Humormarathon en Zondag met Lubach. En nu ook in Gloeiende Plaat. Wat een wereld!

De pers over Gloeiende Plaat

Het Parool – ‘Jouke heeft dus flinke thematische ankers uitgegooid. Gloeiende plaat is daarmee een wat traditioneler cabaretprogramma dan hij voorheen maakte, maar de woordspelingen en maffe gedachtes zijn zeker niet verdwenen. Jouke kan zeker nog groeien in zijn rol van maatschappelijk betrokken cabaretier. Maar dat dit zijn juiste pad is, lijdt geen enkele twijfel.’

De Theaterkrant – ‘Zijn verhalen zitten vol onverwachte, zeer geestige wendingen’ En ‘Jouke gunt ons na een levensvisie-lied (wanneer ben je een goede zoon, een fijne vader, een prima mens) met een fraaie tekst…, een geweldig toetje over een geïmproviseerd kinderfeest in Albert Heijn, waar hij zijn gram haalt over het inruilen van caissières voor self-service kassa’s’.

LET OP: in deze voorstelling wordt gebruik gemaakt van een Stroboscoop. Dit kan voor bijvoorbeeld voor mensen epilepsie problemen veroorzaken.