Op haar zestigste klom Astrid Lindgren voor het oog van de camera in een boom, terwijl ze riep: “Er staat nergens in de wet van Mozes dat oude wijven niet in bomen mogen klimmen.” Gewapend met liedjes, humor en existentiële vragen gaan De Andersons op zoek naar antwoorden die ons allemaal aangaan. Ze zoeken hun toevlucht bij Astrid Lindgren. De schrijfster die jong en oud wees op het mooie en ongrijpbare in de wereld. Die ons opnieuw leerde kijken als een kind: Onbevangen, zonder vooroordeel, zonder groepsdruk en faalangst. De kunst is zo te blijven leven en zo te blijven kijken. De Andersons zoeken uit hoe je dat doet. Want zoals Pippi zei: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”