Een viering van de zogenaamd zwakkeren van de samenleving die eigenlijk de sterken zijn

We hebben allemaal een verhaal, maar niet elk verhaal wordt genoeg gehoord. Stand-up philosopher Laura van Dolron vroeg Het Zuidelijk haar op blind dates te sturen naar plekken waar mensen zijn, die je normaal niet hoort. Ze ontdekte verhalen die wondermooi, soms verdrietig of pijnlijk en vaak hoopvol zijn.

Van Dolron ontmoette mensen in onder andere in tbs-kliniek, een hospice, bij de AA en in een dagopvang voor dakloze illegalen. Deze mensen hebben een indrukwekkend levensverhaal en zullen zelden aan talkshowtafels komen. De schreeuwers laten zich wel horen, maar de mensen die niet de macht of de behoefte hebben om zich te uit te spreken, hebben vaak meer zinnigs te vertellen.”

De voorstelling is een reisverslag, een inspirerende monoloog doorspekt met momenten waar Van Dolron live met de mensen die ze ontmoette reflecteert. Ze deelt het podium telkens in afwisselende samenstellingen, maar met vaste gasten Marcio Da Silva, Steve Aernouts. Muzikant Frank van Kasteren staat haar muzikaal bij en componeert live muziek.

NRC ⭐⭐⭐⭐
Van Dolron hanteert haar welbekende ‘stand-up philosophy’-stijl, losjes en persoonlijk, maar gaat ook nadrukkelijk het gesprek aan. Dat maakt opvallend veel los uit het publiek. Zo wordt Wat we normaal niet horen een krachtig pleidooi om elkaar te bevragen, om te luisteren naar de ervaringen van een ander zonder kritiek of tegenwerpingen.

De Volkskrant – Hein Janssen ⭐⭐⭐⭐
Wat we normaal niet horen is niet moralistisch, maar wel hartverwarmend. Gaandeweg de voorstelling is het tl-licht zowaar warmer geworden.